اوتیسم در کودکان| علت بروز اوتیسم| درمان اوتیسم

اوتیسم یک اختلال عصبی رفتار پیچیده است که شامل اختلال در ارتباطات اجتماعی و رشد کلامی و مهارت های ارتباطی می باشد که با رفتارهای تکراری همراه است. با توجه به دامنه علائم و نشانه های این اختلال از آن تحت عنوان اختلال طیف اوتیسم یاد می ‌شود

اوتیسم چیست؟

اوتیسم
اوتیسم یک اختلال عصبی رفتار پیچیده است که شامل اختلال در ارتباطات اجتماعی و رشد کلامی و مهارت های ارتباطی می باشد که با رفتارهای تکراری همراه است. با توجه به دامنه علائم و نشانه های اوتیسم از آن تحت عنوان اختلال طیف اوتیسم یاد می ‌شود و شامل علائم متعددی به لحاظ مشکلات مهارتی و اختلالات چند گانه است و شدت آن می تواند آنقدر زیاد باشد که در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کند و باعث ناتوانی فرد شود به نحوی که کودک به مراقبت دیگران نیاز داشته باشد.

کودکانی که دچار اختلال اوتیسم هستند در برقراری ارتباط با دیگران به مشکل بر می خورند و نمی ‌توانند آنچه که دیگران فکر می کنند و احساس می نمایند را درک کنند این امر باعث می ‌شود که بیان نظراتشان از طریق کلمات یا حالات بدن و صورت دشوار باشد. کودکی که دچار اختلال اوتیسم است و حساسیت بسیار زیادی دارد دچار مشکلات متعددی می ‌شود و حتی صداها، بوها، نور یا لمس شدن توسط دیگران باعث ناراحتی او خواهد شد و حتی گاهی اوقات او را دچار درد می کند.

کودکانی که دچار این اختلال هستند حرکات و رفتارهای تکراری و کلیشه ای از قبیل راه رفتن و قدم زدن یا تکان دادن دست را انجام می دهند. ممکن است این کودکان عکس‌ العمل یا پاسخ های غیر عادی به دیگران بدهند به برخی اشیا تعلق خاطر داشته باشند و در برابر تغییر دادن زندگی روزمره مقاومت کنند یا رفتارهای تهاجمی از خود نشان دهند و حتی به خود آسیب برسانند. این کودکان گاهی اوقات هیچ‌ گونه توجهی به دیگران اشیا یا فعالیت هایی که در اطراف آنها در حال انجام شدن است ندارند. برخی از این کودکان گاهی اوقات تشنج می کنند و در برخی موارد ممکن است تشنج تا دوران نوجوانی و بزرگسالی به وجود نیاید.

اوتیسم

تعدادی از کودکانی که اوتیسم دارند تا حدودی دچار اختلالات شناختی هستند که با تاخیر در مراحل رشد همراه است و این کودکان رشد مهارتی یکسانی ندارند. ممکن است آنها در یک حوزه خاص مشکل داشته باشند به عنوان مثال نتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند یا آنکه به طرز حیرت انگیزی در سایر حوزه های مهارتی از قبیل نقاشی، حل مسائل ریاضی، به خاطر سپردن حقایق یا ساخت آهنگ استعداد داشته باشند یا در تست هوش نمره متوسط یا بالاتر از متوسط را به دست بیاورد. معمولاً علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم در سه سال اول زندگی فرد خود را نشان می دهد و برخی از کودکان از بدو تولد این علائم را دارند و برخی دیگر به تدریج علائم خود را تا سن ۱۸ ماهگی یا سی و شش ماهگی نشان می دهند.

اکنون پزشکان می دانند که ممکن است برخی از افراد تا زمانی که نیاز به توانایی های بیشتری نداشته باشند علائم و نشانه های اختلال ارتباطی را از خود نشان ندهند. شیوع اوتیسم در میان پسران چهار برابر بیشتر از دختران است و هیچ گونه ارتباطی با نژاد، قومیت یا مرزهای اجتماعی ندارد. سطح درآمد خانواده، سبک زندگی یا سطح آموزش تاثیری در بروز اوتیسم در کودکان ندارد. طبق اظهارات پزشکان شیوع این اختلال در حال افزایش است اما هنوز به طور کامل مشخص نشده است که آیا این مسئله به تغییرات ایجاد شده در نحوه تشخیص این اختلال ارتباط دارد یا آن که واقعاً این اختلال در میان کودکان در حال افزایش است. اوتیسم فقط یک سندروم است که در حال حاضر در زیر مجموعه اختلال طیف اوتیسم قرار دارد. اختلالات قبلی که اکنون در زیر مجموعه چتر اختلال طیف اوتیسم یا اختلال ارتباطات اجتماعی قرار دارند به شرح زیر می باشند:

اختلال اوتیسم

اوتیسم
اختلال اوتیسم اختلالی است که اکثر افراد در هنگام شنیدن کلمه اتیسم به خاطر می آورند. این اختلال شامل وجود مشکل در ارتباطات اجتماعی، برقراری ارتباط با دیگران و بازی تخیلی در کودکان زیر سن سه سال است.

سندروم آسپرگر

کودکانی که دچار این اختلال هستند هیچ گونه مشکلی در زبان ندارند و در حقیقت در تست هوش نمره متوسط یا متوسط رو به بالا می گیرند. اما این کودکان نیز دچار مشکلات اجتماعی هستند و نمی توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.

اختلالات نافذ رشد

اختلالات نافذ رشد یک مقوله بسیار مهم است که روند رشد کودک را مختل می کند و از رشد طبیعی و به هنجار او جلوگیری می نماید.

اختلال انسجام گسیختگی کودک

آسیب روانی کودک
کودکانی که دچار این اختلال هستند به طور طبیعی حداقل به مدت دو سال رشد معمولی دارند سپس اکثر مهارت های اجتماعی و ارتباطی یا بخشی از آن را از دست می دهند. این اختلال بسیار نادر است و هنوز بحث در خصوص اینکه آیا آن را به عنوان یک بیماری مجزا در نظر بگیرند یا خیر وجود دارد.

سندروم رت

سندروم رت قبلا در دسته اختلال طیف اوتیسم قرار داشت اما در حال حاضر محققان ثابت کرده اند که ژن ها در بروز این بیماری نقش دارند و سندروم رت دیگر در گروه اختلال طیف اوتیسم قرار ندارد. کودکان به ویژه دخترانی که دچار این اختلال می ‌شوند رشد طبیعی دارند اما پس از مدتی مهارت‌ های اجتماعی و ارتباطی خود را از دست می دهند. این اختلال در سن ۱ تا ۴ سالگی خود را نشان می دهد و حرکات تکراری دست ها جایگزین استفاده هدفمند از دست ها می شود. کودکانی که دچار این سندرم هستند معمولا اختلال شناختی شدیدی دارند.

 

چه عواملی در بروز اوتیسم نقش دارند؟

اوتیسم
از آنجایی که اختلال اوتیسم زمینه خانوادگی دارد اکثر محققان فکر می کنند که ترکیب برخی از ژن های خاص می تواند کودک را در معرض خطر ابتلا به اوتیسم قرار دهد. اما فاکتورهای خطر نیز وجود دارند که ریسک داشتن کودک مبتلا به اوتیسم را افزایش می ‌دهند. بالا بودن سن مادر یا پدر باعث می شود که شانس بروز اختلال اوتیسم در کودک افزایش پیدا کند.

 

هنگامی که یک خانم باردار در معرض برخی مواد مخدر و مواد شیمیایی قرار می ‌گیرد و ریسک اختلال اوتیسم در جنین او افزایش پیدا خواهد کرد. استعمال دخانیات و مصرف مشروبات الکلی، اختلالات متابولیسمی مادر از قبیل چاقی و دیابت و مصرف داروهای ضد صرع در دوران بارداری از جمله عواملی هستند که در بروز اوتیسم نقش دارند.

در برخی موارد اختلال طیف اوتیسم با فنیل کتونوری یا سرخجه درمان نشده ارتباط دارد. اگرچه گاهی اوقات واکسیناسیون در زمره علل بروز اوتیسم در کودکان ذکر می ‌شود مدرکی دال بر تایید این موضوع وجود ندارد. در حقیقت هنوز علت بروز این اختلال مشخص نشده است و برخی از محققان اعلام کرده ‌اند که ممکن است این اختلال به علت وجود ناهنجاری در نقاط مختلفی از مغز که وظیفه ترجمه سیگنال های دریافتی و پردازش زبان را بر عهده دارند به وجود بیاید.

 

چه روش هایی برای درمان اوتیسم وجود دارد؟

اوتیسم
انتخاب یک روش مناسب برای درمان کودکی که به اختلال طیف اوتیسم مبتلا است به نیازهای فردی او بستگی دارد. از آنجایی که این اختلال با علائم و نشانه های چند گانه همراه است و هر کودک ویژگی‌ های رفتاری منحصر به فردی دارد روش های متعددی برای درمان این اختلال طراحی شده است. به عنوان مثال گفتار درمانی و گاهی اوقات مصرف برخی داروها می ‌تواند به کنترل علائم حاصل از این بیماری کمک کند.

درمان کودک مبتلا به اوتیسم می ‌تواند به طرز قابل توجهی تحت تاثیر شرایط کودک باشد اما به طور کلی هدف از درمان اوتیسم به کمک روش های مختلف بهبود مهارت های رشد و یادگیری کودک و کاهش علائم او است. در بخش زیر به برخی از این روش‌ های درمانی اشاره می کنیم.

مصرف دارو

در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد اما مصرف برخی از داروها می تواند به کنترل تعدادی از علائم و نشانه های این اختلال از قبیل افسردگی، تشنج، بی خوابی و اختلال تمرکز کمک کند. پزشکان ادعا می ‌کنند که مصرف دارو در کنار سایر روش های درمانی می تواند به بهبود این کودکان کمک نماید. ریسپریدون تنها داروی مورد تایید سازمان غذا و دارو برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است و برای بیماران ۵ تا ۱۶ ساله و با هدف بهبود پرخاشگری تجویز می ‌گردد. برخی از پزشکان در برخی موارد به تجویز سایر داروها از قبیل بازدارنده‌ های باز جذب سروتونین، داروهای ضد اضطراب یا داروهای محرک می ‌پردازند که مورد تایید سازمان غذا و دارو برای درمان اختلال طیف اوتیسم نیست.

گفتار درمانی

اوتیسم
اختلال اوتیسم می ‌تواند بر توانایی گفتاری، رشد زبانی و ارتباطات اجتماعی کودک تأثیر بگذارد و به این ترتیب کودک نتواند صحبت کند. متخصص گفتار درمانی که در زمینه درمان مشکلات زبانی در اختلالات گفتاری مهارت دارد یک نقش مهم و کلیدی را در درمان این کودکان ایفا می کند و برای این کار به طور کامل و ارزیابی کودک می ‌پردازد تا بتواند بهترین روش را برای بهبود مهارت کلامی و انتخاب کند تا کودک بتواند به تدریج شروع به حرف زدن نماید.

 

کاردرمانی

اوتیسم
کودکانی که دچار اختلال طیف اوتیسم هستند اغلب در ارتباط و تعامل با دیگران مشکل دارند و مهارت بازی کردن در آنها محدود است. متخصص کاردرمانی به این گروه از کودکان کمک می ‌کند بتوانند عملکرد بهتری در مدرسه و خانه داشته باشند و هدف از کار درمانی در این کودکان این است که ارتباطات اجتماعی، عملکرد رفتاری و عملکرد آموزشی کودکان بهبود پیدا کند.

 

مترجم: لیلا عبدالملکی

منبع

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.