چند نکته مهم درباره به فرزندی قبول کردن یک کودک
برخی از خانواده ها به دلایل مختلف تصمیم می گیرد که کودکی را به فرزندی قبول کنند. برخی از آنها به علت مشکلات ناباروری در نهایت به این نتیجه می رسند که به فرزندی قبول کردن یک کودک تنها راه باقی مانده است و به جمع آوری اطلاعات لازم در خصوص به فرزندی قبول کردن یک کودک می پردازند. این گروه از افراد هنگامی که فرزند خود را به منزل می برند نگرانی جدیدی جای خود را به دل مشغولی ها و نگرانی های قبلی می دهد و آنها مدام به این مساله فکر می کنند که نباید فرزند آنها بدانند که ارتباط خونی با پدر و مادرش ندارد و فرزند واقعی آنها نیست. حتی تعدادی از خانواده ها تصمیم می گیرند محل زندگی خود را عوض کنند به جایی بروند که کسی آنها را نمی شناسد تا واقعیت را به فرزند آنها بگوید و همه سعی خود را می کنند که ارتباطات کمتری با اعضای خانواده و دوستان شان داشته باشند.
این حقیقت به تدریج به یک کابوس برای آنها تبدیل می شود و ترس از اینکه روزی کودک شان با حقیقت رو به رو شود آنها را دچار ترس و هراس می کند. این گروه از پدر و مادر ها اغلب در خصوص گفتن واقعیت به فرزند خود نگران هستند و می ترسند روزی فرزند آنها سوال بپرسد که آنها اهل کجا هستند و اصلاً چرا در یک شهر دیگر و به دور از خانواده پدربزرگ و مادربزرگ شان زندگی می کنند.
تصمیم گرفتن برای گفتن حقیقت و اینکه آنها روزی به این نتیجه رسیده اند که کودکی را به فرزندی خود قبول کنند می تواند به یک چالش بزرگ تبدیل شود و باعث بروز استرس و اضطراب در پدر و مادر گردد. اگر شما در چنین موقعیتی قرار دارید باید بدانید که گفتن واقعیت یک لحظه بسیار مهم در زندگی فرزند شما محسوب می شود و او حق دارد بداند واقعیت چیست. نمی توان به طور قاطع گفت چه زمانی برای گفتن اینکه شما برای به فرزندی قبول کردن یک کودک اقدام کرده اید مناسب است اما بهترین کار این است که هرچه زودتر به او بگویید که پدر و مادر واقعی فرزند خود نیستید. اگر خود شما به عنوان پدر و مادر تصمیم بگیرید که در این خصوص با فرزند خود صحبت کنید بهتر از آن است که دیگران او را با جملات نامناسب آزار بدهند.
به فرزندی قبول کردن یک کودک کار ساده ای نیست و شما باید شرایطی را برای فرزند خود فراهم کنید که او احساس مثبتی در خصوص به فرزند خواندگی قبول شدن خود داشته باشد و اطمینان حاصل کند که شما به عنوان پدر و مادرش او را در خانواده خود پذیرفته اید و فرزند خود را از ته دل دوست دارید و به او عشق می ورزید. گفتن واقعیت در خصوص به فرزندی قبول کردن یک کودک می تواند برای او گیج کننده باشد و شروع به پرسیدن سوالاتی درباره پدر و مادر واقعی خود کند و بپرسد که آنها چه کسی هستند و چرا او را رها کرده اند.
به احتمال زیاد پاسخ دادن به این سوالات برای شما بسیار دشوار خواهد بود و سخت تر آنکه ممکن است فرزند شما چندین بار در خصوص موضوع به فرزند خواندگی خود توسط شما و علت رها شدنش توسط پدر و مادر واقعی اش سوال بپرسد. توضیحی که شما در این خصوص به کودک خود می دهید باید ساده و در عین حال مثبت باشد تا در کودک احساس بدی را به وجود می آورد.
نکاتی که باید فرزند شما بداند
به کودک خود اطمینان بدهید که او را از ته دل دوست دارید و به او عشق می ورزید و به او کمک کنید بفهمد چرا پدر و مادر واقعی اش او را بزرگ نکرده اند و وظیفه پرورش او بر عهده شما و همسرتان است. از گفتن نکات ناراحت کننده در خصوص پدر و مادر واقعی خودداری کنید زیرا ممکن است گفتن این جملات باعث شود او احساس بدی درباره خودش و آنها پیدا کند. به تدریج به هر چه فرزند شما بزرگ تر می شود سوالات بیشتری را از شما خواهد پرسید و این مسئله یک بخش طبیعی از فرآیند رشد کودک شما خواهد بود پس در پاسخ دادن به سوال های او کاملا صبور باشید و از عصبانی شدن پرهیز کنید.
سعی کنید همیشه مثبت فکر کنید و برای جواب دادن به سوالات فرزند خود آماده باشید و با صبر حوصله پاسخ های منطقی به او بدهید. به خاطر داشته باشید که باید قبل از هر چیزی خودتان با مسئله فرزند خواندگی کودک تان کنار بیایید تا بتوانید آرامش و اطمینان لازم را نیز به او بدهید تا کودک شما بتواند راحت تر این مسئله را قبول کند و به شرایطی که فعلا دارد افتخار کند.
مواردی که باید به فرزند خود بگویید
به کودک خود بگویید که شما زمانی او را به فرزندی قبول کرده اید که بسیار کوچک بوده است و مواظب باشید ریسک نکنید چرا که ممکن است او سوالاتش را از سایر اعضای خانواده یا دوستانش بپرسد و کار را برای شما دشوار کند. به او نشان بدهید از این که او در کنار شما زندگی می کند احساس خوشحالی می کنید و با زبان ساده و به نحوی که برای کودک تان قابل فهم باشد به توضیح مختصری از اتفاقات گذشته بپردازید. به خاطر داشته باشید که باید لحن صحبت کردن با کودک کاملا مثبت و پر از مهربانی و عشق باشد.
برای او توضیح بدهید که به فرزندی قبول کردن یک کودک به این معنا نیست که پدر و مادرش او را کمتر دوست دارند و شما او را به اندازه فرزند واقعی خود دوست دارید. به کودک خود نشان بدهید از زمانی که او وارد زندگی شما شده است و با شما زندگی می کند خوشحال تر و شادتر هستید و او برای خانواده شما شادی به ارمغان آورده است. در خصوص به فرزندی قبول کردن یک کودک دیدگاه مثبتی را نشان دهید تا کودک شما درباره خود احساس خوبی داشته باشد و فرآیند فرزند خواندگی خود را به عنوان یک بخش طبیعی از هویتش بپذیرد.
در خصوص برخورد کودک خود در هنگام سوال پرسیدن حساس باشید و به حالات او دقت کنید. برخی از کودکان در هنگام شنیدن حقیقت آرام هستند و بعدا از خود واکنش نشان می دهند پس برای این موارد آماده باشید. ممکن است کودک شما بارها و بارها سوالات تکراری بپرسد پس باید صبور باشید چرا که او به شدت به دنبال تایید شدن از سوی شما است.
اگر صحبت کردن درباره به فرزندی قبول کردن کودک تان برای شما دشوار است سعی کنید کودک متوجه این مسئله نشود زیرا ممکن است تصور کند شما از وجود او و به فرزندی قبول کردنش ناراحت هستید. واقعیت را به فرزند خود بگوید اما بهتر است بدانید که گفتن برخی اطلاعات می تواند به او آسیب برساند. درباره سوالات احتمالی کودک تان فکر کنید و با همسرتان مشورت کنید و بهترین پاسخ را برای سوالات او آماده کنید.
هنگامی که می خواهید در این خصوص با کودک خود صحبت کنید باید توجه خود را به طور کامل به او بدهید تا هیچ گونه وقفه ای در گفتگوی شما ایجاد نشود. به خاطر داشته باشید که عصبانی شدن کودک یک واکنش طبیعی است و حتی ممکن است شروع به داد و بیداد کند زیرا بسیار سردرگم شده است پس او را درک کنید.
کودکانی که به فرزندی قبول می شوند با خانواده که آنها را پذیرفته است پیوند می خورند اما هویت خود را نیز به عنوان کودکی که به فرزندی قبول شده است حفظ می کنند. حتی گاهی اوقات ممکن است که شما سوالاتی از قبیل من از کجا آمده ام را از خودتان بپرسید، پس باید در خصوص پرسیدن چنین سوالاتی از سوی فرزند خود منطقی برخورد کنید زیرا فرزند شما حق دارد درباره هویتش از شما سوال بپرسد و بداند کیست.
مترجم: لیلا عبدالملکی